گفت وگوی امیربحرین با خس وخاشاک

پس از پایان 3ماه حکومت نظامی ومنع رفت آمد از ساعت های اولیه ی عصر تا 6صبح، از امروز بحرینی ها خواهند توانست زندگی عادی خود رااز سربگیرند.آن هم در کشوری که نظام آن بر اساس یک آپارتاید مذهبی بنا شده است.چرا که مرکز بزرگ مالی خلیج فارس، فقیر ترین و محروم ترین شیعیان منطقه را نیز در خود جای داده است که با وجود این که نزدیک به 70 در صدجمعیت را دارا می باشند، نه در ساختار حکومتی آن جایگاهی دارند ودر ساختار مالی و اقتصادی آن.چرا که پس از جداکرن بحرین از ایران در سال 1971 تا امروز همواره اکثریت شیعه ی آن به ایران به عنوان کشور مادر چشم داشته اند.می خواسته حکومت محمد رضای پهلوی باشد می خواهد جمهوری اسلامی!

این مقررات حکومت نظامی 3ماهه پس از آن وضع شد که دولت اکثرا سنی این کشور با کمک نیروهای عربستان توانست با برخوردی خونین با معترضان در میدان« لولو »وپس از آن سرکوبی خشن که بیش از 3ماه به طول کشید، عملا صدای معترضان اکثرا شیعه ی خود را از بین ببرد.

اینک اما ورق برگشته است وخبری از راهپیمایی های چند صد هزار نفره  وبی سابقه در منامه نیست پس ازحمله به چادرهای اعتصاب کنندگان و ویرانی میدان «لو لو» به عنوان نماد اصلی معترضان ، وکشته شدن بیش از 50 نفر اکنون بیش تر رهبران معترضان دستگیر وزندانی شده اند بیش از500معترض نیز تا کنون از کار اخراج شده وتنها روزنامه منتقد دولت نیز توقیف شده است بیش از صدها نفر زخمی  وتعدای بی شمار زندانی به جامانده است علاوه بر تخریب میدان تاریخی« لولو » بیش از ده مسجد شیعیان  که محل تجمع مردم بوده به کلی ویران گردیده است

با این حال با این وسعت سرکوب، اگرچه دولت بحرین دیگر چندان آثاری از مخالفان میلیونی در خیابان ها نمی بیند اما در اولین پیام پس از رفع حالت حکومت نظامی ،امیر این کشور دست آشتی به سوی مخالفین دراز کرده و خواهان گفت وگو شده است. گفت و گو با معارضانی که خواستار سرنگونی کل نظام سیاسی بودند.

اما چرا؟

به نظر می رسد با توجه به اوضاع سایر کشور ها (از جمله یمن وسوریه) ،امیر بحرین بسیار هوشیار تر از آن است که آتش زیر خاکستر را نبیند و به آن چه در سایه سکوت غرب  رخ داده غره شود و مخالفان اش را مشتی ارازل واوباش بپندارد

هرچند که خاندان حکومت گر «آل خلیفه » هم  ارتش عربستان ونیروهای سپر جزیره و فتوای علمایی چون شیخ یوسف قرضاوی را پشت سر خود دارد (که عملا فتوا به کشتن شیعیان داد ) وهم سکوت خبری جهانی وبی تفاوتی بین المللی در برابر سرکوب هایش را..

شبکه های خبری چون الجزیره  والعربیه نیز که برای سایر جنبش های عربی پخش مستقیم دارند وبرای نا آرامی درسوریه اطلاع رسانی لحظه به لحظه وتحریک کننده دارنددر این مدت حتی از پخش یک خبر درباره بحرین خودداری کرده اندتا خیال امیر این کشور را راحت تر ار پیش کنند .

گذشت زمان نیز  به حاکمان بحرین نشان داد که برخی کشورهای همسایه طبل توخالی بیش نیستند ونباید ازمشت های گره کرده مسوولان اش ترسید وبه شیعیان این کشور اثبات کرد که باید مشکلات بحرین را به هیچ وجه با خارج این کشور گره نزنند که روز مبادا نه نطق غرای سید حسن نصرالله کاری از پیش برد ونه کفن پوشانی که گفته بودند به سواحل بحرین می روند ولی از ساحل بوشهر فاصله نگرفتند!!

با این حال امیر بحرین دست آشتی را به سوی مخالفان دراز کرده چون می داند سکوت پس از سرکوب نشانه ی رضایت نیست و دیر یا زود این زخم سر باز خواهد کرد روزی که نه ایران بازیگر موفقی در بحرین خواهد بود نه عربستان.

امیر بحرین گویا خس وخاشاک را دست کم نگرفته.