کتاب خانه ای برای ماهیان خلیج فارس!

 «رییس جمهور با حضور در بیستمین جشنواره ˈکتابخانه های عمومی شبکه رادیو کتاب و نیز کتابخانه ˈصباˈ را به صورت ویدئو کنفرانس، در جزیره تنب بزرگ  افتتاح کرد».

گزارش پایگاه اطلاع رسانی رسمی دولت

یکم:

در سال های اخیر استان هرمزگان شاهد سرمایه گذاری های فراوان دولت در زمینه های مختلف اقتصادی و فرهنگی و آموزشی و...بوده است که بعضا مطرح شدن نزاع سیاسی برسرنام خلیج فارس نیزباعث تشدید برخی اقدامات در این زمینه هم شده است مثلادر همین مدت زمانی دولت نهم و دهم و در همین گفتمان تضاد با همسایگان عربی، کم نبوده است پروژه هایی که به نام «خلیج فارس »یا کلنگ ساخت شان به زمین خورده ی روبان افتتاح شان قیجی شده است.

یکی از آخرین نمونه های این افتتاح ها نیز همین کتاب خانه ی25 هزارجلدی «صبا» در جزیره ی تنب بزرگ است که به یقین هم به عنوان نشانه ای از رویکرد محرومیت زدایی از هرمزگان تبلیخ خواهد شد  و هم حرکتی مهم در راستای گسترش فرهنگ مطالعه درجنوب کشور.

که جا دارد از همه ی کسانی که در این راه گام برداشته اند سپاس گذار بود وهم بر این همت شان در یادکرد از خلیج فارس درود فرستاد.البته کوری چشم دشمنان در خلیج فارس و مشت محکم بر دهان استکبار هم که جای همیشگی خودرادارد.!

امابا این حال و پذیرش کامل تمام توصیفات بالا در نیت خیر دولت در مناطق محروم ،جای یک پرسش هم چنان باقی است که چرابا وجود چنین اقدامات بزرگ فرهنگی و عمرانی و ... در سایه ی نام خلیج فارس هنوز که هنوز است بر خلاف ساحل «عربی» آن،کرانه های «عجمی» آن گرفتارفقر و فاقه و بی کاری و بی سوادی و بی آبی و بی کتابی و... است؟!

چرا این همه سرمایه گذاری دولت در استان های ساحلی در زندگی مردم محلی آن چندان نمودی ندارد پروژه هایی که هرسال آغاز به کار می کنند و هرکس رییس جمهور شود را مجبور می کند سالی حداقل دوبار برای افتتاح شان به هرمزگان سفر کنند! ؟

دوم:

البته برای پاسخ به این پرسش می توان به شکل های گوناگونی استدلال کرد اماشاید یک نمونه ی ساده و دم دست تا حدودی کفایت کند و چه بهتر از همین آخرین اقدام عمرانی و فرهنگی دولت در ساخت کتاب خانه ی 25هزارجلدی در تنب بزرگ( که گویا واقعا آن قدر بزرگ است که زحمت افتتاح اش افتاده گردن بالاترین مقام اجرایی کشور) بپردازیم.!

  استان هرمزگان با داشتن13 شهرستان و بیش از یک و نیم میلیون نفر جمعیت بنا بر اعلام نهاد کتاب خانه های عمومی کشور فقط دارای 39 کتب خانه ی عمومی است که بیش ترین تعداد آن در خودبندرعباس به عنوان مرکز استان متمرکز بوده ودر دو شهرستان آن عملا هیچ گونه کتاب خانه عمومی موجود نیست!

حال بااین توصیف راه اندازی کتاب خانه ی 25000جلدی در جزیره ی 800نفری تنب بزرگ که رسما هیچ گونه جمعیت ثابت و ساکن نداشته و فقط میزبان چندین خانوار نظامی است چه معنا خواهد داشت؟

وقتی که در برابر بدانیم که نه تنها چندشهرستان که چندین بخش و شهر در هرمزگان هستند که با جمعیتی 40 برابرتنب بزرگ حتی صاحب یک قفسه ی کتاب هم نیستند چه برسد به کتاب خانه ی 25000جلدی!.

اگرسیاست دولت ربر رفع محرومیت فرهنگی از فرزندان خلیج فارس باشد بخش ها و مناطقی بسی مستحق تر از تنب بزرگ هستند که به شدت محتاج عنایت دولت در حوزه های عمرانی و فرهنگی و اقتصادی و ... هستندچنین تمرکز بی سابقه ای بر تنب ها و ابوموسی کدام گره را از زندگی فرزندان ساحل نشین خلیج فارس باز خواهد کرد؟.

باور نداریدبه قول ما هرمزگانی ها «یزد دور است گز که دور نیست» سری به بخش هایی چون «قلعه قاضی» و «تخت» بزنید در بیخ گوش مرکز استان تا باور کنید  و وضعیت  ان ها را بسنجید تا باور کنید که افتتاح های این چنینی نه تنها در وضعیت کلان هرمزگان تاثیری ندارد که حتی می توان رواج نوعی جوگیر شدن و کارهایی سطحی و شعاری دانست که هیچ تاثیری روند تو سعه فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و...مردم هرمزگان ندارد .

بماند که کتاب خانه مذکور نسبت به مشابه های عربی اش چندان هم بزرگ نبوده و افتتاح کردن آن در شان یک رییس جمهور نیست مگر فقط هدف کارکردهای سیاسی باشد.

هرچند که شان هرکس را خودش تعیین می کند نه دیگران.