سرزمین من ویژه ی هرمزگان

ماهنامه ی «سرزمین من» را به درست و یانادرست نشنال جغرافی ایران می دانند و می نامند و البته اعلام درستی یا نادرستی این تعبیر از مای بی بصیرت دور افتاده از جهان بیرون ساخته نیست وکار کسانی است که در جهان امروز زندگی می کنند  .
بگذریم.
اگر چه این ماهنامه از ابتدای انتشار، همواره قسمتی به نام خلیج فارسداشته است و معمولا «هرمزگان» نیز پای ثابت گزارش ها و عکس های آن بوده است اما این بار به مناسبت ثبت دانش دریانوردی و صنعت لنچ سازی ایرانیان در یونسکو، به صورت اختصاصی به طبیعت و رسوم و فرهنگ و جغرافیای منطقه ی ساحلی ایران در خلیج فارس پرداخته است.
 البته با وجود گزارش هایی ازاستان هایی چون خوزستان و بوشهر، بیش ترین سهم اما از آن هرمزگان و هرمزگانی ها و جذابیت های سرزمین شان است پس بی راه نخواهد بود اگر این شماره را به نوعی «ویژه نامه ی هرمزگان» بدانیم و خواندن آن را به همه ی دوستان توصیه کنیم چرا که چه بسیارند مردم استان مان که بی خبر از میراث های مادی و معنوی خود آن چه خود دارند را از دیگران تمنا می کرده اند و می کنند ودرباره ی آن کم ترین شنیده و دیده ای ندارند.
عنایت خاص گروه نویسندگان و سردبیر با محبت سرزمین من به هرمزگانی ها را باید اجر نهاد و سپاس گذار بود چرا که فقط این نشریه بود که برای اولین بارگزارش علمی - تصویری درباره ی «برهنه آبشش» های خلیج فارس را منتشر کرد ویا برای آیین «نوروز صیاد» در روستای سلخ پرونده ای زیبا و خواندنی و بیش تر البته دیدنی چاپ کرد.
صید میگو،عروس های دریایی،جنگل هرا( ونه حرا که املایش نادرست است)،روستای لافت،مراسم بادبان کشی و برقع دوزی از دیگر پرونده های این نشریه درباه ی هرمزگان است.
در این شماره نیز از پنج شنبه بازار میناب گرفته تا دیدار با اهل هوا واز چاهکوی قشم گرفته تا کولی های اعماق خلیج فارس و...بر این گزارذش ها افزوده شده اند.
آن چه بیش تر در شماره های حال و گذشته ای ماهنامه به چشم می خورد حضور عکس های زیبا و چشم نواز عکاسان محلی استان است و این شماره نیز عکسی از مراسم شوشی سلخ را از نگاه مجید جمشیدی با خود دارد.
با این حال توجه ویژه به جنبه های بصری و چشم نوازی صفحات مجله، چنان جایگاهی در این نشریه دارد که جایی برای شناخت های عمیق نمی گذارد لذا دیدن برخی کاستی های علمی و یا اطلاعات ناقص و گاهی اشتباه را باید در همین راستا دید واز آن گذشت کرد. چنان که در همین شماره هم هویداست چرا که در قسمت کتاب های خلیج فارس نشریه باوجود معرفی برخی کتاب های سطحی از آثار علمی و گرانسنگ محقق ارجمند تاریخ خلیج فارس جناب دکتر «محمد باقر وثوقی »هیچ نام و نشانی نیست.
با این حال خریدن هرچه زودتر «سرزمین من» را به همه ی شما توصیه می کنم چرا که به قول برخی نویسندگان نشریه ، هرمزگان یکی از بیش ترین فروش های این نشریه را دارد.
با تورق آن خاطر جمع باشید غبار کسالتی که برخی نشریات بر زندگی مردم می پاشند را نخواهید دید.در سرزمین من چهره ای خندان و زیبا و بانشاط و ارجمند از ایران خواهید دید.
 هرچند برخی بد خواهان چنین شکوهی از ایران را نخواهند.